Herbatkowo - sklep z dobrą zieloną herbatą

Zielona herbata - najpopularniejsze gatunki

Dużą popularnością w naszym sklepie wśród zielonych herbat bez dodatków cieszą się między innymi Ceylon Sencha, En Shi Yu Lu, Green Fog i China Sencha, a wśród zielonych herbat z dodatkami ? Sencha Leśny Elf, Sencha Malinowy Król, Herbata Chińska Jaśminowa z Kwiatkami czy zielona herbata Łzy Smoka. Szerokie grono zwolenników zjednały sobie także nasze zielone herbaty japońskie: Japan Bancha Arashiyama czy Japan Sencha Natsu. W naszym sklepie z zieloną herbatą znajdą Państwo także liczną grupę o pochodzeniu organicznym, na przykład Japan Bancha Organic czy Vietnam Green OP Mao Feng Organic. Ciekawostkami mogą być zielone herbaty, których susz ma wygląd dosyć nietypowy: Jade Rings, której liście są pozwijane w jasne pierścionki, czy Phoenix Eyes, w której liście pozwijano ciasno we wrzecionka.

W naszym sklepie z zieloną herbatą znajdą Państwo zarówno takie pochodzące z obszarów tradycyjnie uznawanych za ?herbaciane?, czyli z Chin, Indii czy Japonii, ale także z obszarów bardziej dla nas egzotycznych ? z Korei czy Tajwanu.

Historia zielonej herbaty

Prawdopodobnie pierwsze przypadki zastosowania liści krzewu herbacianego do przyrządzania naparu herbacianego wiążą się z Chinami - to właśnie tam prawie 2700 lat przed naszą erą przyrządzono ją po raz pierwszy. Tak przynajmniej podają legendy. Dopiero później, już w 800 roku naszej ery, herbata dotarła do Japonii, a w Europie ze smakiem tego napoju zetknięto się dopiero w połowie XVI wieku. Co ciekawe: pierwszymi europejskimi degustatorami byli mieszkańcy Rosji podróżujący do Chin. Zanim jednak napój ten dotarł do naszego kontynentu, wcześniej trafił do państw arabskich.
Pierwsze wzmianki o herbacie na terenie Polski pojawiły się w II połowie XVII wieku i wiążą się z czasami Jana II Kazimierza. Herbacie przypisywano wtedy wyraźne działanie lecznicze. Dopiero w XVIII wieku zwyczaj picia naparu z herbaty rozprzestrzenił się w Polsce i poza domami królewskimi trafił także do rodzin magnackich i bogatszej szlachty. Takie ograniczenie wiązało się z bardzo wysoką ceną herbaty: nie był to wówczas napój dostępny chłopstwu czy uboższemu mieszczaństwu.

Najpopularniejsze miejsca uprawy zielonej herbaty

Największe plantacje herbaty prowadzone są na kontynencie azjatyckim. Najlepiej nam znane i bardzo smaczne herbaty pochodzą z Indii, Chin i Sri Lanki (wyspa Cejlon), a odmienne od poprzednich i bardzo interesujące pod względem zarówno wyglądu, jak i smaku - z Japonii. Uprawę herbaty prowadzi się także na plantacjach położonych w Wietnamie, Turcji, Iranie, Indonezji, Pakistanie oraz Australii i na wyspie Fidżi, a nawet na kontynencie afrykańskim ? na przykład w Kenii, RPA, Sudanie czy Ugandzie czy w Ameryce Południowej (w Kolumbii, Chile, Boliwii czy Argentynie).

Klimat sprzyjający uprawie herbaty

Uprawy krzewów herbacianych, dla uzyskania dorodnych roślin przekładających się potem na jakość herbaty, zakładane są tylko w określonych warunkach siedliskowych. Dla krzewów tych niezwykle istotny jest klimat oraz jakość gleby, na której rosną. Krzewy Camellia sinensis znajdują najlepsze warunki na glebach żyznych, ale nie gliniastych. Rośliny te szybko zamierają na podłożu nieprzepuszczalnym, które powoduje powstawanie zastoisk wodnych, skutkiem czego jest gnicie korzeni roślinnych. Ponadto krzewy te preferują kwaśny odczyn podłoża.
Jeśli chodzi o klimat ? krzewy herbaciane to rośliny wilgociolubne i dobrze rozwijające się przy wyższych temperaturach. Mogą się one rozwijać w zakresie od 10 do 30 stopni Celsjusza, ale optymalna jest dla nich temperatura od 17 do 26 stopni. Przy temperaturze zbliżonej do granicznej (10 stopni lub powyżej 30 stopni Celsjusza) rośliny przestają przyrastać oraz tworzyć nowe liście. Najbardziej sprzyjające warunki wilgotnościowe dla krzewów herbacianych to wysokie i regularne roczne opady deszczu, dochodzące nawet do 1300 milimetrów na metr kwadratowy, stąd rośliny te często uprawiane są w wilgotnej, ale słonecznej strefie monsunowej. Krzewy herbaciane uprawia się zarówno na terenach nizinnych, jak i wysokogórskich. Temperatura, wilgotność i ciśnienie panujące na wysokich zboczach górskich powoduje, że smak powstającej tam herbaty jest wyraźniejszy, bardziej świeży.

Sposób produkcji zielonej herbaty

Zielona herbata jest herbatą nieutlenioną, czyli jej liście nie przechodzą procesu fermentacyjnego. Liście zebrane z krzewów są przewożone lub przenoszone w koszach do miejsca obróbki i produkcji herbaty, następnie wysypywane na maty, przebierane (liście, które nie nadają się do produkcji są odrzucane), a potem od razu poddawane naturalnemu suszeniu. Suszące się listki są delikatnie poruszane i przekładane, co pozwala im na równomierne wysychanie. Dzięki temu zawierają on w sobie wiele cennych składników, które nie podlegają przemianom (jak to ma miejsce w przypadku herbat fermentowanych ? czarnych i pu-erh.
Czasem takie liście przed całkowitym wysuszeniem są rozdrabniane na mniejsze kawałki i silniej lub słabiej skręcane.

Właściwości i działanie zielonej herbaty

Zielona herbata na całym świecie znana jest z działania opóźniającego procesy starzenia komórek i całego organizmu. Zawiera ona w sobie wiele antyoksydantów, które regularnie spożywane zwalczają wolne rodniki odpowiedzialne za niepożądane zmiany w organizmie człowieka. Napar ten oddziałuje także moczopędnie, a zarazem oczyszczająco na organizm, ponadto zapobiega występowaniu paradontozy i stanów zapalnych dziąseł. Zaobserwowano także, że zielona herbata działa wspierająco na nasz układ krwionośny przyczyniając się do zmniejszenia prawdopodobieństwa wystąpienia udaru, zawału lub nadciśnienia krwi.
Stosowanie zielonej herbaty jako codziennego napoju pozwala także szybko zwalczyć uczucie znużenia i zmęczenia oraz odzyskać utracony wigor. Zawdzięczany to obecności teiny w listkach herbacianych. Po zieloną herbatę powinny więc często sięgać osoby, których życie obfituje w wysiłek zarówno fizyczny, jak i umysłowy. Zielona herbata sprzyja łatwiejszemu i szybszemu przyswajaniu nowych informacji, chroni także przed zmianami związanymi z demencją starczą. Picie tego napoju umożliwia także wyrównać bilans wodny po wysiłku fizycznym, a dodatkowo w okresie upałów pozwala wprowadzić do organizmu, oprócz wody, także witaminy i sole mineralne. Zielona herbata zawiera między innymi witaminy A, E, B i C oraz cynk, miedź, wapń, fluor i potas.
Zielona herbata pozwala także na graniczenie przyswajania związków tłuszczowych w układzie pokarmowym oraz przyśpiesza spalanie już przyswojonych tłuszczów. Jednak w celu zredukowania masy ciała zaleca się ją spożywać przed snem (na noc).

Zaparzanie zielonej herbaty

Tradycyjne parzenie zielonej herbaty. Najpopularniejszy sposób zaparzania zielonej herbaty polega na odmierzeniu właściwej porcji suszonych listków do filiżanki lub imbryczka i zalaniu jej przegotowaną, ale przestudzoną wodą. Temperatura wody powinna wynosić 70 do 80?C. Tylko dotrzymanie tego warunku pozwoli na uzyskanie naparu pełnego smaku i aromatu oraz aktywnych substancji o dobroczynnym wpływie na organizm człowieka. Po około 3-4 minutach listki herbaciane lub saszetkę z listkami należy usunąć z naparu lub napar odlać z imbryczka do filiżanki czy kubeczka. Jeśli listki zostaną w wodzie nabierze on silnie goryczkowego, niezbyt przyjemnego smaku. Listki po wypiciu naparu możemy ponownie umieścić w tym samym naczynku i zalać gorącą wodą.

Parzenie zielonej herbaty matcha. Zielona herbata matcha ma postać zielonego proszku (listki herbaty zostały bardzo mocno rozdrobnione na pył w żarnach wykonanych z kamienia). W celi zaparzenia tej zielonej herbaty nabieramy proszek na specjalną malutką szpatułkę wykonaną z bambusa (nazywaną chashaku) i przenosimy do niskiej ceramicznej miseczki (o nazwie matchawan) i dodajemy odrobinę wody. Po lekkim zamieszaniu dolewamy jeszcze trochę wody i wkładamy do naczynka specjalny bambusowy pędzel (nazywamy go chasen). Służy on do intensywnego poruszania w mieszaninie celem wytworzenia delikatnej herbacianej pianki na powierzchni naparu (intensywnie mieszamy i ucieramy mieszankę przez około pół minuty). Tak spieniony napar jest gotowy do spożycia. Jakie proporcje powinny być utrzymane przy takim zaparzaniu zielonej herbaty matcha? Zazwyczaj stosuje się 2 bambusowe łyżeczki chashaku proszku herbacianego na 100 mililitrów wody o temperaturze 80 stopni Celsjusza.

Zielona herbata w saszetkach. Ciekawą propozycją jest herbata zielona pakowana w saszetki. Przeznaczona jest ona do szybkiego i łatwego zaparzania w pracy czy w podróży. Ułatwia bardzo usunięcie herbacianych listków po upływie czasu potrzebnego na zaparzenie. Jest to także rozwiązanie dla osób, które dopiero poznają świat zielonej herbaty, ponieważ w takiej postaci często sprzedawane są mieszanki smakowe zielonej herbaty z dodatkiem ziół lub suszonych owoców.

Rodzaje zielonej herbaty

Wśród zielonych herbat możemy wyróżnić kilka podstawowych rodzajów w zależności od wyglądu suszu. Sporą grupę stanowią herbaty całoliściaste ? w ich suszu znajdziemy całe, wyprostowane lub poskręcane w supełki, liście krzewów herbacianych. Drugą grupę, także bardzo liczną, stanowią herbaty łamane. W ich przypadku podczas przygotowywania suszu liście są cięte na drobniejsze, mniejsze lub większe kawałki.
Niektóre zielone herbaty zawierają w sobie białe lub złote tipsy. Są to najcenniejsze listki herbaciane. Białe tipsy to najmłodsze listki, często pokryte jeszcze delikatnym nalotem białych włosków. Złote tipsy to młode listki herbaciane dopiero rozwijające się z pączków liściowych, które nie miały jeszcze dużego kontaktu ze światłem słonecznym, mające jeszcze żółtawe zabarwienie, a nie zielone.
Bardzo intrygujący wygląd mają zielone herbaty powstające na terenie Japonii. Dzięki zachowaniu tradycyjnej, wielowiekowej metody produkcji, ich susz ma często głęboką, ciemnozieloną, a nawet malachitową barwę. Ciekawostką są herbaty z grupy matcha: tu liście herbaciane są zmielone w drobny zielony pył.

Ile pić zielonej herbaty dziennie?

Według badań naukowych zielona herbata wywiera korzystny wpływ na wiele aspektów zdrowotnych, jednak nie powinniśmy przesadzać z jej ilością. Zaleca się dziennie wypijać nie więcej niż kilka (zazwyczaj cztery) szklanki tego napoju dziennie.

Czy zielona herbata może szkodzić?

Mimo pozytywnego oddziaływania zielonej herbaty na organizm człowieka, spożywanie jej w nadmiarze może wywołać niepożądane reakcje. Z pewnością napój ten nie jest zalecany kobietom w ciąży oraz w czasie kamienia piersią ? jest to związane z obecnością teiny w tym napoju. Ponadto pity zbyt często może podrażnić śluzówkę żołądka, przyczynić się do wypłukania wapnia z organizmu (co może sprzyjać zmianom osteoporotycznym) oraz zmniejszyć przyswajanie żelaza z pokarmu (zwiększając prawdopodobieństwo wystąpienia anemii). Pamiętajmy także że zieloną herbatą nie powinniśmy popijać przyjmowanych lekarstw ? obserwuje się bowiem słabsze działanie leków popitych tym napojem.
Zielonej herbaty nie powinniśmy podawać osobom starszym i dzieciom mimo, że zawiera w sobie fluor poprawiający stan zębów. Unikać jej także powinny osoby mające problemy z sercem oraz nadciśnieniem tętniczym, a także z jaskrą.

Co wpływa na smak zielonej herbaty?

Zaczynając od samego początku: na smak naparu zielonej herbaty wpływają warunki klimatyczne panujące w miejscu uprawy: inny smak mają herbaty powstające na wilgotnych nizinach, a inny te, które pochodzą z wyżej położonych partii górskich. Wyraźniejszy, świeższy, a zarazem mniej cierpki cechuje te herbaty, które powstają na plantacjach górskich.
Na walory smakowe herbaty wpływają także metody zbierania i częstość zbierania liści. Za najlepsze i najcenniejsze uznawane są te, które powstają z liści zrywanych ręcznie, a nie maszynowo i w przypadku których zbiory są ograniczone do kilku w ciągu roku ? takie liście mają w sobie więcej aromatu i cennych składników chemicznych.
Smak zielonej herbaty wiąże się także ze sposobem jej produkcji. Są takie, np. japońska zielona herbata kokeicha, do wyrobu których stosuje się sproszkowane liście z dodatkiem mąki ryżowej ? jej smak jest delikatny. Inne, których susz stanowią wysuszone całe lub prawie całe liście herbaty (herbata łamana), mają smak bardziej zdecydowany, z mniej lub bardziej wyczuwalną nutą goryczy i cierpkości. Z pewnością na walory smakowe zielonej herbaty decydujący wpływ mają także dodatki suszonych owoców lub kwiatów i olejki eteryczne, ale tu już mowa o zielonych herbatach smakowych.
Jednym z istotnych aspektów jest także sposób parzenia, a zwłaszcza czas i temperatura wody. Im dłużej liście będą zalegać w naczynku z ciepłą wodą tym więcej będzie się z nich wydzielać garbników do naparu i tym bardziej będzie on zyskiwał na goryczce i cierpkości. Susz zielonej herbaty warto zalewać wodą kilkukrotnie ? smak naparu przy każdym następnym zalaniu będzie słabszy niż przy poprzednim. Ogólne zalecenia to parzenie zielonej herbaty przez około dwie-trzy minuty i zalewanie suszu wodą, której temperatura wynosi około 70-80 stopni Celsjusza.

Mieszanki herbat zielonych i najczęściej stosowane dodatki

Interesującą propozycją dla osób lubiących owocowe smaki są zielone herbaty z dodatkami. Mogą one zawierać w swoim składzie suszone owoce: na przykład kawałki truskawek, granatu, banana, owoce goji, maliny czy porzeczki. Interesująco w herbacie wyglądają i smakują także suszone kwiaty: nagietka, róży, prawoślazu, truskawki czy na przykład pomarańczy. Dobrze skomponowana mieszanka pieści bowiem nie tylko zmysły smaku i węchu, ale także oka. Jako dopełnienie kompozycji bardzo często stosuje się aromaty owocowe, które dobrze współgrają ze smakiem takiej mieszanki. Interesująco wygląda na przykład Zielona herbata Łzy smoka: jej bazę stanowi herbata Gunpowder o wyglądzie małych czarnych kuleczek, a dodatkami są kawałki owoców ananasa i truskawek oraz kwiecie chabrów bławatków i kocanek piaskowych. Oryginalny wygląd ma także Zielona herbata Japan Genmaicha Musashi stanowiąca mieszankę zielonej herbaty japońskiej i prażonych nasionek ryżu.
Mieszanki zielonej herbaty mają wielu zwolenników. Nawet wielbiciele herbat czystych (bez dodatków) czasem robią małe odstępstwa od swych zasad i próbują nowych smaków. Mieszanki stworzone w oparciu o zieloną herbatę to także propozycja dla tych, którzy nie przepadają za goryczką tego napoju ? dodatek różnych składników może ją złagodzić lub przymaskować.

Czy słodzić zieloną herbatę?

Według smakoszy napar z zielonej herbaty ma w sobie tak wiele smaku i posmaków, że dla ich poznania w pełnej krasie nie powinniśmy dodawać cukru ani innych dodatków. Jednak część osób pijących ten napar przyznaje, że jej naturalny smak łamie cukrem trzcinowym. Z pewnością jednak nie zaleca się stosowania słodzików.
Jeśli chodzi o dosładzanie ? chodzi tu nie tylko o zmianę smaku, ale też o to, że cukier (oraz inne dodatki) osłabiają pobudzające, orzeźwiające i zdrowotne działanie zielonej herbaty na ludzki organizm.

Zielona herbata już przed wieloma wiekami wpisała się w kanony ludowej medycyny. Jej prozdrowotne właściwości od dawna wykorzystywali mieszkańcy Chin i Japonii. Od czasu, kiedy Europejczycy otworzyli się na Daleki Wschód i poznali najciekawsze produkty i medykamenty tamtego rejonu, także i na naszym kontynencie zaczęto wykorzystywać napary sporządzane z zielonej herbaty w celu wspierania kondycji zdrowotnej. Na początku były to wprawdzie nieśmiałe próby, ale dziś, dzięki licznym badaniom naukowców, wszyscy mamy coraz szerszą świadomość dobrodziejstw tego napoju.