Herbaty inne

Herbatą nazywa się napary z liści, liści i pąków lub tylko pąków krzewów z rodzaju kamelia (Camellia). W stanie naturalnym rośliny te występują w strefie podzwrotnikowej. W tych samych rejonach uprawia się różne odmiany krzewu Camelia sinensis, które są surowcem do wyrobu różnych odmian herbat. 

Poszczególne rodzaje (herbaty czarne, zielone, białe, żółte, Pu-Erh czyli czerwone i oolong) otrzymuje się w wyniku zróżnicowania procesów technologicznych. Zazwyczaj procesy te obejmują: zbiór, więdnięcie, skręcenie, fermentację i suszenie. Poszczególne etapy, w zależności od oczekiwanego efektu końcowego, mogą być wydłużone, skrócone lub pominięte. 

Za najbardziej wykwitną i delikatną w smaku uznawana jest herbata biała produkowana z młodych, często nierozwiniętych jeszcze pąków. Tuż po zbiorze liście pozostawia się do zwiędnięcia, a następnie od razu poddaje się suszeniu. Silnym zapachem i smakiem cechują się herbaty Pu-Ehr. Nazywane są one popularnie herbatami czerwonymi ze względu na bordowobrązowe zabarwienie liści uzyskiwane przez dodatkowy proces fermentacji i bardzo wydłużony czas leżakowania. Największym zainteresowaniem cieszą się herbaty zielone, które ze względu na wysuszenie bezpośrednio po zbiorze zawierają więcej składników odżywczych niż rodzaje poddawane procesom fermentacji. Natomiast najbardziej rozpowszechnione są herbaty czarne, których wygląd i kolor wynika z następujących po sobie procesów więdnięcia, skręcania, fermentacji i wysuszenia. Wielu amatorów mają także herbaty oolong (półfermentowane) i żółte.

W zależności od rodzaju herbaty występują różnice w sposobach zaparzania (różna długość zaparzania i temperatura wody).